As nosas creacións

A aguia e a toupa

2ª Parte

Pasados tres días, a aguia estaba tan esquelética que non tiña forzas para cazar presa algunha . Un día viu a niñada de coellos que lle dixera a toupa e, sin pensalo dúas veces, tirouse en picado cara a niñada para cazar algún coello despistado que andara a coller froitos nos arbustos.

O coello, ao ver que a aguia se lle botaba por riba, liscou a súa tobeira. A aguia xa non sabía que facer.

- Ata o coello máis despistado escapa das miñas garras!

- Podes pasarte aos froitos.

- Quen es? Sae do teu escondite!

- Non podo, porque se non cómesme.

- Se saes e me dás unha solución para a miña fame prométoche que non te como.

Un pequeno coello saiu da tobeira e púxose frente a aguia e cun fiíño de voz dixo:

- Digo que podes pasarte aos froitos, mira, colle aquel froito do arbusto e próbao.

A aguia fixo o que lle dixo o coello.

- Pois, mmm…a verdade é que están bos, moitas grazas.

- Non é nada, por un compañeiro, o que sexa.

Ao día seguinte a toupa atopouse coa aguia mentres collía froitos no bosque.

- Perdóame, perdóame, non me comas sinto moito o que fixen…

-Perdoada estás.

- Queee…!

-Agora non son carnívora, son omnívora ! Pásome as tardes collendo froitos co meu amigo Teo, un coello moi simpático.

Desde entón os tres animais recollen froitos no bosque xuntos e son os que máis destacan no bosque.

                                                                                                    Autora: Nuria